سیاتیک چیست؟

سیاتیک به درد پشتی ناشی از مشکل عصب سیاتیک اشاره دارد. سیاتیک یک عصب بزرگ است که از پایین کمر به پشت پا گسترش می یابد.
وقتی به عصب سیاتیک آسیب برسد یا فشار بیاید، درد از پایین کمر در باسن، مفصل ران و ساق پا گسترش می یابد. تا ۹۰٪ افراد از سیاتیک بدون جراحی بهبود می یابند.

علائم سیاتیک

علائم معمول سیاتیک عبارتند از:

  • درد کمر شایعترین نشانه سیاتیک است.
  • درد در نشیمنگاه یا ساق پا که در هنگام نشستن بدتر است
  • درد مفصل ران
  • سوزش ساق پا
  • ضعف، بی حسی و یا مشکل بودن جابه جا کردن پا
  • یک درد دائمی در یک طرف نشیمنگاه
  • یک درد ( مثل تیر کشیدن) که باعث می شود ایستادن سخت شود

درد معمولا تنها در یک پا تاثیر می گذارد و ممکن است هنگام نشستن، سرفه، یا عطسه کردن بدتر شود.علائم سیاتیک معمولا ناگهانی ظاهر می شوند و ممکن است روزها یا هفته ها ادامه یابد.

سیاتیک یا درد کمر؟

۸۵ درصد از آمریکایی ها در طول زندگی خود کمردرد را تجربه می کنند. اما این همیشه عصب سیاتیک نیست. در بسیاری از موارد، کمر درد ناشی از انقباض عضلات در پشت کمر است. افراد مبتلا به سیاتیک معمولا در راه رفتن در ساق و کف پا درد احساس می کنند. این درد ممکن است مانند گرفتگی ساق پا به مدت چند روز ادامه پیدا کند.

چه کسانی در معرض سیاتیک هستند

بیشتر افراد مبتلا به سیاتیک بین ۳۰ تا ۵۰ سال سن دارند. زنان در دوران بارداری به علت رشد رحم و فشار بر عصب سیاتیک در معرض سیاتیک هستند. علل دیگر شامل دیسک حنجره و آرتروز ستون فقرات است.

علل سیاتیک

سندرم پیریفورمیس: 
پریویروس عضله ای است که در عمیق باسن قرار دارد. این عضله ستون فقرات پایین را به استخوان فوقانی متصل می کند و به طور مستقیم بر روی عصب سیاتیک قرار می گیرد. اگر این عضله به اسپاسم برسد، می تواند فشار عصب سیاتیک را به وجود آورد و باعث نشانه های سیاتیک شود. سندرم Piriformis در زنان شایع تر است.


تومورهای نخاعی:
در موارد نادر، سیاتیک ممکن است نتیجه رشد تومورهای درون یا در امتداد نخاع یا عصب سیاتیک در حال باشد. به عنوان یک تومور رشد می کند، ممکن است بر روی اعصاب که از نخاع شکسته است فشار برساند.
تنگی کانال نخاعی:
سایش طبیعی و پاره شدن مهره ها می تواند منجر به کاهش کانال نخاعی شود. این تنگی که به نام تنگی نخاعی است، ممکن است بر ریشه های عصب سیاتیک فشار وارد کند. تنگی نخاعی در بزرگسالان بالای ۶۰ سال بیشتر شایع است.
دیسک حنجره کمری:
شایعترین علت سیاتیک دیسک حنجره است. دیسک ها مانند بالشتک ها بین مهره های ستون فقرات شما عمل می کنند. این دیسک ها ضعیف تر از سن شما می شود و آسیب پذیر تر می شود. گاهی اوقات مرکز ژل مانند یک دیسک از طریق پوشش بیرونی آن بر روی ریشه های عصب سیاتیک فشار می یابد. حدود ۱ از ۵۰ نفر دیسک حنجره می گیرند. این علائم بیش از ۶ هفته طول بکشد.
آسیب یا عفونت:
سایر علایم سیاتیک شامل التهاب عضلانی، عفونت یا آسیب، مانند شکستگی. به طور کلی، هر شرایطی که عصب سیاتیک را تحریک یا فشرده می کند، علائم را باعث می شود. در برخی موارد هیچ علت خاصی از سیاتیک وجود ندارد.
در مورد دیسک کمر بیشتر بدانید

تشخیص سیاتیک

تست: برای تعیین اینکه آیا شما سیاتیک دارید، دکتر از شما خواهد پرسید که درد چه زمانی شروع شده و دقیقا در کجا قرار دارد. ممکن است به شما گفته شود بنشینید، روی پاشنه پا یا پنجه ی پا راه بروید و ساق پا را بدون خم شدن زانو بلند کنید.
این آزمایش های عضلانی می تواند به پزشک شما کمک کند که آیا عصب سیاتیک است که تحریک شده است.
تصویربرداری: پزشک شما ممکن است آزمایشهای تصویربرداری مانند MRI را سفارش دهد تا اطلاعات بیشتری در مورد محل و علت عصب تحریک شده کسب کند. MRI می تواند همبستگی دیسک های مهره، رباط ها و عضلات را نشان دهد.
CT اسکن: با استفاده از سی تی اسکن می توان تصویر مفیدی از نخاع و اعصاب را تهیه کرد. تعیین علت سیاتیک می تواند مسیر درمان را هدایت کند. پرتوهای اشعه ایکس می توانند ناهنجاری های استخوانی را شناسایی کنند اما نمی توانند مشکلات عصبی را شناسایی کنند.

عوارض سیاتیک

اگر شما کنترل مثانه یا روده خود را از دست داده اید، بلافاصله با پزشک خود مشورت کنید. این می تواند نشانه ای از یک اورژانس پزشکی باشد که برای جبران آسیب دائمی نیاز به عمل جراحی دارد. خوشبختانه این عوارض نادر است. اغلب موارد سیاتیک در عرض چند روز یا چند هفته از بین می روند و باعث آسیب پایدار نمی شوند.

درمان سیاتیک

  • کشش: کشش می تواند به کاهش التهاب و درد کمک کند. یک متخصص فیزیکی می تواند به شما کمک کند چگونه بافت همسترینگ را به آرامی کشش دهید. به کمک تمرین یوگا می توان منطقه آسیب دیده را تقویت کرد.
  • کمپرس یخ و گرما: این مراحله را می توانید در خانه برای کاهش درد ناشی از سیاتیک انجام دهید. پد گرم یا یخ ممکن است به خصوص مفید باشد. هر دو ساعت حدود ۲۰ دقیقه به حرارت یا یخ اعمال کنید. آزمایش کنید تا ببینید که کدام تسکین بیشتر را فراهم می کند یا سعی کنید به طور از این دو استفاده کنید.
  • دارو: ضد عفونی کننده های ضد درد می توانند درد سیاتیک را به مدت کوتاه آرام کند. استامینوفن و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند آسپیرین، ایبوپروفن و ناپروکسن گزینه ای هستند. پزشک شما ممکن است یک تزریق استروئیدی به شما بدهد تا التهاب را کاهش دهد.
  • بسته به شرایط پزشکی شما ممکن است تمرینات خاصی توصیه نشود. پزشک شما همچنین می توانید پیاده روی های کوتاه را توصیه کنید.
  • تزریق: در موارد شدید، پزشک ممکن است تزریق استروئیدها را به ناحیه ستون فقرات توصیه کند تا التهاب را کاهش دهد. این دارو را به طور مستقیم به ناحیه اطراف عصب سیاتیک تزریق می شود.
  • جراحی: اگر سیاتیک شما به علت دیسک حنجره ای است و بعد از چهار تا شش هفته درد شدید ایجاد می کند، ممکن است عمل جراحی یک گزینه باشد. جراح بخشی از دیسک را برطرف می کند تا فشار بر عصب سیاتیک را کاهش دهد. حدود ۹۰ درصد از بیماران از این نوع جراحی امتناع می ورزند. سایر روش های جراحی می تواند باعث کاهش سیاتیک ناشی از تنگی نخاعی شود.

سیاتیک و طب فیزیکی و توانبخشی

پس از عمل جراحی، به طور کلی شما باید از رانندگی، بلند کردن، یا خم شدن در حدود یک ماه اجتناب کنید. پزشک شما ممکن است فیزیوتراپی را توصیه کند تا به شما کمک کند که عضلات پشت را تقویت کنید. هنگامی که بازیابی کامل شده است، فرصتی عالی برای بازگشت به تمام فعالیت های معمول خود وجود دارد.

درمان های تکمیلی

شواهدی وجود دارد که طب سوزی، ماساژ، یوگا و انجام کایروپراکتیک می تواند درد کمر را کاهش دهد. اما برای تعیین اینکه آیا این درمان ها برای سیاتیک مفید هستند، تحقیقات بیشتری لازم است.

پیشگیری از سیاتیک

اگر یک بار سیاتیک گرفته اید، احتمال این وجود دارد که بازگردد. اما گام هایی برای کاهش احتمال وجود دارد:
  • به طور منظم ورزش کنید.
  • حفظ وضعیت مناسب
  • خم شدن در زانو برای بلند کردن اجسام سنگین.
این مراحل می تواند به شما در جلوگیری از آسیب هایی  برگشتی که ممکن است منجر به سیاتیک شود کمک کند.
درباره دکتر:

اینجانب دکتر مریم چترایی متخصص طب فیزیکی در اصفهان تحصیلات متوسطه را در دبیرستان بهشت آئین اصفهان سپری کردم و در سال ۱۳۷۸ در دانشگاه آزاد نجف آباد در رشته پزشکی پذیرفته شدم. در سال ۱۳۸۵ فارغ التحصیل شدم و پس از فارغ التحصیلی، دوران طرح پزشکی عمومی را در شهر چادگان منطقه سد زاینده رود بعنوان پزشک خانواده مشغول به خدمت رسانی به هموطنان عزیزم شدم. در سال ۱۳۸۸ بمدت یکسال مجددا توفیق خدمت رسانی به عنوان پزشک خانواده را در مناطق محروم روستاهای دهق و علویجه پیدا کردم. در سال ۱۳۹۰ موفق به قبولی در رشته مورد علاقه ام (طب فیزیکی و توانبخشی) دانشگاه علوم پزشکی اصفهان گردیدم. پس از طی دوران رزیدنتی و اخذ بورد تخصصی دکترای طب فیزیکی و توانبخشی بمدت ۲ سال طرح تخصص را در شهر فلاورجان سپری کردم و پس از آن برای مدتی در مرکز هلال احمر استان اصفهان مشغول به کار شدم. در حال حاضر به غیر از مداوای بیماران در مطب شخصی در کلینیک فرهنگیان استان اصفهان نیز توفیق خدمت رسانی به قشر فرهیخته و زحمتکش فرهنگیان عزیز را دارم.

.